İTİRAF VE GİZEM

SITKI CANEY DÜNYAYA KARŞI SEVDALAR   taze bir yara olarak yaşayacağız dünyada önce otobüs gününde gelmeyecek telefon uzun uzun çalacak orda benimse burda göğsüme bastıracak birşeyim olmayacak yavaş yavaş azalacak sesin artacak hayatın gürültüsü ve ben ela gözlerin kırgın türküsüne başlayacağım derken her yanda bir devlet ölüsü   konuşsan gök …

SITKI CANEY TUFAN   durmadan ömrümle sevişmekten kirlendi yakam şehrin bekarıydım kırıkayakların ustası düşünürdüm ve hışırdardı hayat yeryüzü beni beklerdi her akşam beklerdi beni sevdiğim şiirler yazar delirirdim siyah bir gül yaprağında gülümserdi boşlukta annemin yüzü görülmemiş birşeyler olacaktı yakında çıldırtıcı birşeyler yağmuru her bekleyişte dünya işte çürüyen kemikleriyle dünya …

SITKI CANEY AŞKTANDIR   1. kalbin en gizli bilgisini ısmarlamıştım sana parıldayan sisini bir sabah dervişinin yalnayak sesini aşk mutlu bir akşam gibi siniyordu ruhuna gözlerin hayata hafif aralık bıraksam akacaktın tarihe ve  boşluğa seni anmanın  ayakizleriydi çocuklar onlara sonsuz bir ninni sana yüzyılların imkansız bilgisini ısmarlamıştım büyüleyen her çığlığın …

SITKI CANEY MÜPHEM ŞARKILAR   kimi sanır belki doğmadım daha belki tarih kadar eskidir yaşım aradım ülkem yok haritalarda yalnız bir gezginim yok arkadaşım   ruhumu bir yağmur aldı kardeşim kerbela günleri müphem bir yağmur bu yağmur sonunda bitecek işim bu yağmur sonunda olanlar olur   o şair rüyandan çıkıp …

SITKI CANEY CADDE-İ KEBİR   cadde-i kebirde akacak günler aşklara tarihe ve yüzsüzlüğe yoksul bir şairi şimdi kim dinler çare yok çare yok ölümsüzlüğe   şiirden kuleler düşlerken şair çaldırır ruhunu kalabalıklar bir kahkaha olur cadde-i kebir yanar bir kadınla sabaha kadar  

SITKI CANEY KAR GECELERİ   hayal uzar gelmez uykum kar yağarken geceleri geri gelir çocukluğum kar yağarken geceleri   aşka düşer dağılırım ateşte kalır dağlarım hatıralar yarım yarım kar yağarken geceleri   kardan bir aşk giyeceğim kar yağarken öleceğim kalkıp sana geleceğim kar yağarken geceleri    

SITKI CANEY YAZILAMAYAN   nehirlerin denizlere döküldüğü andır bu bırakırım kalemi burda birazdan oyuna çağıracak mahallenin çocukları gideceğim birazdan   şairliğim de çıkar aradan gider oturur yukarda sihirli bir boşlukta belki dönmez bir daha lambalar yanmaz   buradan sonrası yazılmaz kitapların boşluğu belki şiir buradan sonra başlar